Regeneratieve landbouw is een term verwant aan carbon farming. Het wordt ook wel gedefinieerd als ‘een vorm van landbouw waarin bodembescherming centraal staat om zo bij te dragen aan verschillende ecosysteemdiensten’. Eigenlijk is carbon farming een onderdeel van regeneratieve landbouw, waarbij koolstofopslag slechts één van vele ecosysteemdiensten is.
Ecosysteemdiensten zijn diensten die de natuur ons levert, zoals de productie van voedsel of de levering van schoon water. Maar ook een hoge biodiversiteit en een groene omgeving vallen hieronder. Veel van deze diensten zijn voor ons van groot belang in het licht van de klimaatcrisis. Denk aan het opslaan van koolstof in de bodem of het reguleren van water: diensten die we de komende jaren steeds harder nodig gaan hebben. In hoeverre de natuur deze diensten kan bieden is afhankelijk van bodemkwaliteit. Als die verbetert, kan het land op lange termijn blijven produceren, terwijl het ook bijdraagt aan regulering van het klimaat en ondersteuning van natuurlijke kringlopen.
Regeneratieve landbouw doet dus meer dan alleen reststromen benutten of schade aan ecosystemen of biodiversiteit voorkomen, maar erkent dat een gezonde bodem het uitgangspunt is van een duurzame van landbouw en werkt actief om deze te verbeteren. Het duurzaam leveren van ecosysteemdiensten en het actief verbeteren van de bodem staan centraal in deze definitie, zodat regeneratieve landbouw bijdraagt aan zowel het milieu als aan sociale en economische doelen van landbouw.
Bron: hetgroenebrein.nl/2020/11/03/hoe-definieren-we-regeneratieve-landbouw/