Onder permanent grasland valt veel koolstof vast te leggen, ervoer Lammert Sipkens. Maar hoelang houdbaar is die koolstof? Volgens de oud-melkveehouder is energieopwekking een betere manier voor boeren om CO2-neutraliteit van hun bedrijf te bereiken.

De Europese Commissie, regeringen en politici doen er alles aan om de CO2-emissie terug te brengen. Daarbij wordt van alles bedacht om te blijven vliegen, autorijden en de industrie draaiende te houden. Nu is er ook al een Stichting Nationale Koolstofmarkt opgericht.

MKB-Nederland blij, want nu kan men door het kopen van CO2-certificaten verder met het gebruik van fossiele energie.

Om die CO2 in de grond op te slaan, dus middels carbon farming, moet het grondgebruik blijvend worden gewijzigd en de opslag is bovendien aan een maximum gebonden. Als de akkerbouw nu een organischestofgehalte heeft van 2 procent en door ander gebruik naar 3 procent gaat, dan is er inderdaad 50 procent meer koolstof in de bouwvoor ingebracht.

De lucht in

Maar wat als de grondgebruiker na 5 jaar vindt dat het niet genoeg oplevert of dat carbon farming in de praktijk toch niet werkbaar blijkt? Of de grond gaat over naar een andere gebruiker die geen zin in carbon farming heeft? Dan gaat die gespaarde 50 procent na een paar jaar gewoon weer de lucht in. En dan is het koolstofsaldo dus weer nul.

Zelf had ik meer dan 15 jaar alle land blijvend in grasland. De organische stof ging omhoog van 4 naar 8,5 procent. Daar heb ik heb heel veel koolstof mee opgeslagen, waarvoor overgens nooit is betaald. Vorig jaar zijn de koeien weggegaan en is alle land omgezet in akkerbouw. In de komende 10 jaar zal de organische stof weer dalen naar 3 à 4 procent. Weg opslag.

Ook grasland wat al op 10 procent zit, zal niet verder stijgen want het organischestofgehalte stijgt niet onbeperkt. Ook veengebieden leggen niets meer vast. Door het waterpeil te verhogen, kun je hooguit de oxidatie vertragen, maar uiteindelijk gaat de koolstof de lucht in als CO2, tenzij je alles onder water zet. En dat is ook niet de bedoeling, want zoals iedereen zegt: het moet wel werkbaar blijven. Je kunt wel alles certificeren en borgen, maar uiteindelijk zullen ook de milieuorganisaties erachter komen dat er wat schort aan carbon farming. En dat kun je maar beter voor zijn.

Beter zou zijn te benadrukken dat het vooral de agrarische sector is waar de windmolens staan en waar grote schuren staan waarop zonnepanelen liggen. Door een dak vol zonnepanelen te leggen, kun je bijna klimaatneutraal boeren, maar dan moet je niet je GVO-certificaten (Garantie van Oorsprong) al verkocht hebben aan een fabriek of een datacenter, want dan strijken zij met de eer.

Frans Timmermans wil in zijn Green Deal ook veel bomen planten. Prima, als hij dat maar doet op gronden die verder nergens geschikt voor zijn. Dus niet in Nederland. Bos legt ongeveer 1.500 kg koolstof per jaar per hectare vast. Dat is 5.500 kg CO2. Dit bouwt ook af na 20-30 jaar. Dan moet het bos gekapt en in de houtcentrale worden gestopt om er energie van te maken, maar daar zullen de milieuorganisaties vast een stokje voor steken.

Minder olie en gas

Het zal nog lang zo blijven dat de wereldwijde CO2-emissie recht evenredig is met de opgepompte en opgegraven fossiele brandstoffen. Shell gaat nu met 2 miljard euro subsidie CO2 onder de Noordzee stoppen, maar dit is vooral leuk voor Shell en de oliesjeiks. Want CO2 afvangen kost 20 tot 40 procent extra energie.

Pas als Shell in de jaarcijfers bekendmaakt dat ze veel minder olie en gas hebben verkocht, dan gaan we de goede kant op met de reductie van de CO2-emissie.